Ik voel me gezegend
Door: Thom Bakker
Blijf op de hoogte en volg Thom
07 April 2017 | Cambodja, Phnom-Penh
Wat een land is dit zeg. Ik zou het dolgraag allemaal aan jullie willen uitleggen, maar ik denk niet dat ik dat kan. Ik heb hier in mijn eerste week zo onwijs veel meegemaakt, gezien, gehoord, geproefd en geroken. Het is echt waanzinnig. Alle uithoeken van verschillende levensstijlen gezien. Van de "moderne stad" Phnom-Penh, tot de krottenwijk waarin ik les geef. Het is echt ongeloofelijk.
Nu maar even chronologisch gaan vertellen wat er de afgelopen week, mijn eerste week, allemaal is gebeurt.
Na een ontzettend lange en vermoeiende vlucht van Amsterdam naar Bangkok, en een korte vlucht van Bangkok naar Phnom-Penh, was ik er eindelijk. Er stond een meneer op me te wachten, die mij naar zijn Tuktuk begeleidde. En wat een dingen zijn dat zeg. De meeste worden voortgetrokken door een scooter, anderen door iets wat meer op een motor lijkt. De ritjes zijn gevaarlijk, maar de Tuktuk chauffeurs weten precies hoe ze moeten rijden en ze weten precies wat wel kan en niet kan. Na mijn eerste ritje kwam ik aan bij het vrijwilligershuis. Een gezellige plek, vol met mensen van alle uithoeken van de wereld, en erg aardige Cambodjaanse staff die altijd bereid is om te helpen. Na mijn aankomst ben ik vrijdagavond meteen met een grote groep vrijwilligers het nachtleven van Phnom-Penh gaan verkennen. Erg leuk.
Op zaterdag en zondag, de eerste dagen na mijn aankomst ben ik met wat andere vrijwilligers door de stad gaan wandelen. Ze lieten me de rivierkant zien, waar de meeste horeca zit en waar het ook het leukst is. Wat een stad is dit zeg. De drukte is overweldigend, en aan alle kanten word je vanalles aangeboden. Ontzettend krakemikkige bouwvallen worden afgewisseld met de grootste en mooiste gebouwen die ik ooit heb gezien.
Op maandag en dinsdag waren de introductiedagen voor de nieuwe vrijwilligers. Op maandag kregen we in de "Meeting room" van het huis ontzettend veel informatie over Cambodja, de do's en dont's en wat tips voor het verblijf. Ook zijn we gaan lunchen in een gigantisch restaurant in de stad, waar allemaal echte Cambodjaanse en Aziatische maaltijden beschikbaar waren. Heerlijk. Dinsdag kregen we een City Tour, en hebben we met begeleiders door de stad gelopen en de touristische hotspots gezien.
Woensdag was het dan zo ver. Mijn eerste werkdag op de school in Andong. Een sloppenwijk waar zo'n 700 families wonen in de kleinste en meest armoedige huisjes die ik ooit heb gezien. De culture shock was toen voor het eerst erg groot. Ik werd overweldigd met emoties door de armoede waarmee ik geconfronteerd werd, en waar ik niks aan kon doen. Ik wist niet dat het écht zo erg was. Hoe de mensen daar leven, wat ze eten en hoe hun dagelijks leven er uitziet. Ik zou graag iedereen die zo'n leven moet leiden helpen en permanent uit die rotsituatie helpen. Maar dat kan natuurlijk niet.
Mijn eerste lesdag verliep over het algemeen stroef. De kinderen spreken nauwelijks Engels, ik heb ze geprobeerd wat over gezondheid te leren maar ik weet nog steeds niet of ze wel begrepen wat ik zei en of ze wel de vertaling wisten van de zinnen die ik ze leerde. Het is natuurlijk lastig om iemand een taal te leren wiens moedertaal jijzelf niet spreekt. Gelukkig heb ik genoeg tijd om me voor te bereiden op mijn volgende lesdagen, aangezien het volgende week Khmer New Year is, het Cambodjaans nieuw jaar. De hele week is de school vrij, en de hele week heb ik dus de tijd om te bedenken wat ik met de kinderen wil gaan doen, en hoe ik dat ga doen.
Dan naar de titel van dit verslag. Ik voel me inderdaad gezegend. Ik heb zondag, maandag en vandaag (vrijdag) de zegen gekregen van verschillende Boeddhistische monniken. Zondag van een heel erg oude monnik in de oudste tempel van Phnom Penh, maandag van een monnik in de grootste tempel van Phnom Penh, en vandaag, ongeveer een halfuur voordat ik aan deze blog begon, was er een dienst in het huis voor het nieuwe jaar. Als ik nu niet deze 5 weken gezond en gelukkig doorkom weet ik het ook niet meer.
Morgen gaan we met een groep van ongeveer 35 vrijwilligers naar de provincie Mondulkiri. Na een busreis van ongeveer 7 uur zullen we aankomen bij een natuurreservaat, waar we de jungle gaan verkennen, en, ja echt waar, gaan spelen met olifanten. Ik heb er zo onwijs veel zin in.
Mijn eerste week, vol schokkende maar ook leuke ervaringen, zit er op. Op naar de volgende 4 weken. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik Nederland mis, maar tegelijkertijd ben ik ook verliefd aan het worden op dit geweldig mooie land. Ik raad jullie allemaal aan om minstens één keer in je leven naar Zuid-Oost Azië te gaan, want man man man wat is dit mooi.
Tot snel!
Nu maar even chronologisch gaan vertellen wat er de afgelopen week, mijn eerste week, allemaal is gebeurt.
Na een ontzettend lange en vermoeiende vlucht van Amsterdam naar Bangkok, en een korte vlucht van Bangkok naar Phnom-Penh, was ik er eindelijk. Er stond een meneer op me te wachten, die mij naar zijn Tuktuk begeleidde. En wat een dingen zijn dat zeg. De meeste worden voortgetrokken door een scooter, anderen door iets wat meer op een motor lijkt. De ritjes zijn gevaarlijk, maar de Tuktuk chauffeurs weten precies hoe ze moeten rijden en ze weten precies wat wel kan en niet kan. Na mijn eerste ritje kwam ik aan bij het vrijwilligershuis. Een gezellige plek, vol met mensen van alle uithoeken van de wereld, en erg aardige Cambodjaanse staff die altijd bereid is om te helpen. Na mijn aankomst ben ik vrijdagavond meteen met een grote groep vrijwilligers het nachtleven van Phnom-Penh gaan verkennen. Erg leuk.
Op zaterdag en zondag, de eerste dagen na mijn aankomst ben ik met wat andere vrijwilligers door de stad gaan wandelen. Ze lieten me de rivierkant zien, waar de meeste horeca zit en waar het ook het leukst is. Wat een stad is dit zeg. De drukte is overweldigend, en aan alle kanten word je vanalles aangeboden. Ontzettend krakemikkige bouwvallen worden afgewisseld met de grootste en mooiste gebouwen die ik ooit heb gezien.
Op maandag en dinsdag waren de introductiedagen voor de nieuwe vrijwilligers. Op maandag kregen we in de "Meeting room" van het huis ontzettend veel informatie over Cambodja, de do's en dont's en wat tips voor het verblijf. Ook zijn we gaan lunchen in een gigantisch restaurant in de stad, waar allemaal echte Cambodjaanse en Aziatische maaltijden beschikbaar waren. Heerlijk. Dinsdag kregen we een City Tour, en hebben we met begeleiders door de stad gelopen en de touristische hotspots gezien.
Woensdag was het dan zo ver. Mijn eerste werkdag op de school in Andong. Een sloppenwijk waar zo'n 700 families wonen in de kleinste en meest armoedige huisjes die ik ooit heb gezien. De culture shock was toen voor het eerst erg groot. Ik werd overweldigd met emoties door de armoede waarmee ik geconfronteerd werd, en waar ik niks aan kon doen. Ik wist niet dat het écht zo erg was. Hoe de mensen daar leven, wat ze eten en hoe hun dagelijks leven er uitziet. Ik zou graag iedereen die zo'n leven moet leiden helpen en permanent uit die rotsituatie helpen. Maar dat kan natuurlijk niet.
Mijn eerste lesdag verliep over het algemeen stroef. De kinderen spreken nauwelijks Engels, ik heb ze geprobeerd wat over gezondheid te leren maar ik weet nog steeds niet of ze wel begrepen wat ik zei en of ze wel de vertaling wisten van de zinnen die ik ze leerde. Het is natuurlijk lastig om iemand een taal te leren wiens moedertaal jijzelf niet spreekt. Gelukkig heb ik genoeg tijd om me voor te bereiden op mijn volgende lesdagen, aangezien het volgende week Khmer New Year is, het Cambodjaans nieuw jaar. De hele week is de school vrij, en de hele week heb ik dus de tijd om te bedenken wat ik met de kinderen wil gaan doen, en hoe ik dat ga doen.
Dan naar de titel van dit verslag. Ik voel me inderdaad gezegend. Ik heb zondag, maandag en vandaag (vrijdag) de zegen gekregen van verschillende Boeddhistische monniken. Zondag van een heel erg oude monnik in de oudste tempel van Phnom Penh, maandag van een monnik in de grootste tempel van Phnom Penh, en vandaag, ongeveer een halfuur voordat ik aan deze blog begon, was er een dienst in het huis voor het nieuwe jaar. Als ik nu niet deze 5 weken gezond en gelukkig doorkom weet ik het ook niet meer.
Morgen gaan we met een groep van ongeveer 35 vrijwilligers naar de provincie Mondulkiri. Na een busreis van ongeveer 7 uur zullen we aankomen bij een natuurreservaat, waar we de jungle gaan verkennen, en, ja echt waar, gaan spelen met olifanten. Ik heb er zo onwijs veel zin in.
Mijn eerste week, vol schokkende maar ook leuke ervaringen, zit er op. Op naar de volgende 4 weken. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik Nederland mis, maar tegelijkertijd ben ik ook verliefd aan het worden op dit geweldig mooie land. Ik raad jullie allemaal aan om minstens één keer in je leven naar Zuid-Oost Azië te gaan, want man man man wat is dit mooi.
Tot snel!
-
07 April 2017 - 10:49
Sanne:
Leuk om te lezen Thom! Ben weer helemaal bij. En jaloers. Geniet ervan broeder! Liefs -
07 April 2017 - 10:55
Ruud:
Tsjonge Thom,
Wat een prachtig verhaal! Je snapt dat ik gelijk ontroerd ben! Heb het gelijk 3x gelezen, en zometeen nog een paar keer .....
Het kan niet anders of dit is een geweldige ervaring voor je waar je van tevoren geen voorstelling van kon maken maar achteraf heel veel aan zult hebben.
Succes, en plezier, kerel, en koop wat lesmateriaal van je sponsorgeld!
-
07 April 2017 - 11:01
Nienke:
Wauw! Wat super gaaf Thom! Ik ben zo benieuwd naar al je verhalen die nog komen! -
07 April 2017 - 11:43
Lia:
Lieve Thom, wat een geweldige ervaring. Wat een prachtig verhaal. Je hebt er al heel wat van opgestoken. Goed om te horen! Liefs Olaf en Lia -
07 April 2017 - 12:14
Ina:
Wauw, Thom, wat een mooie ervaringen en verhalen! -
07 April 2017 - 16:03
Toine:
Hoi Thomas, fijn om te horen dat je het zo naar je zin hebt! Wat een geweldige avonturen allemaal, en zeker ook lekker warm weer! Hier is het wat kouder maar mij hoor je niet klagen. Super gaaf dat je dit doet en ik kan best begrijpen dat de culture shock redelijk groot is. Veel plezier in het natuur reservaat en maak zeker wat fotos! Fijn dat je ook nog de kinderen daar helpt en succes daarmee verder. Ik wens je een fijn Khmer new year toe en wij missen jou ook! Lieve groetjes x -
07 April 2017 - 17:08
Betty:
Hoi lieverd, wat een knap verslag! Ik voel de emotie eraf stromen. Je bent echt ondergedompeld en hebt je er kranig doorheen geslagen, knap hoor!
Ben benieuwd naar de do's en dont's. Die lessen komen wel goed, handen en voeten werken ook en de tips van je zussen kunnen nooit kwaad.
Veel plezier komend weekend en pas op voor olifantendrollen -
07 April 2017 - 17:09
Betty:
Er stond nog een zin onder.....
Hou van je kanjer -
07 April 2017 - 20:27
Wil En Vera:
Hoi Thom, wat een ervaringen! Geniet ervan. Dat is wat anders dan het rustige IJsselstein.
Geniet er lekker van en succes met de lessen. Er zal altijd wel iets blijven hangen.
-
08 April 2017 - 11:59
Ruurd:
Je verhaal geeft aanleiding om uit te zien naar je volgende belevenissen. Succes daar! Ik ga je volgen... -
08 April 2017 - 23:39
Oma Joke :
hai Thom fijn dat je goed bent aangekomen en heb genoten van je verhaal ik wacht op het vervolg liefs oma joke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
